Ruim drie kwart van de ondervraagden stelt dat het de sociale verantwoordelijkheid is van de bedrijven om voorbij de arbeidsbeperking te kijken door te focussen op capaciteiten en niet op gebreken. Bijna 70% is zich bewust dat er mensen zijn die minder goed mee kunnen in het normale arbeidscircuit. Voor hen moet de samenleving begrip opbrengen en zorgen voor positieve discriminatie of uitzonderingsmaatregelen.

Daarnaast werd er ook gepolst bij verantwoordelijken voor aanwervingen in hun bedrijf of organisatie en bij bedrijfsleiders naar hun houding ten overstaan van werken met personen met een extra ondersteuningsnood. Daaruit blijkt dat bedrijven nog een lange weg af te leggen hebben: hoewel 6 op 10 van mening is dat er genoeg werk is voor iedereen en dus ook voor mensen met een arbeidsbeperking, geeft 4 op 10 HR-verantwoordelijken/werkgevers evenwel aan dat er momenteel weinig aandacht wordt gegeven aan de integratie van mensen met arbeidsbeperkingen in hun bedrijf. Toch zijn ze ervan overtuigd dat dit wel steeds hoger op de agenda komt te staan.

Hoe zou de tewerkstelling van personen met een extra ondersteuningsnood verhoogd kunnen worden? Werkgevers geloven hierbij in oplossingen vanuit de markt, bijvoorbeeld in de aanvullende pool van arbeidskrachten uit RIZIV, OCMW’s, leefloners, enz. om de hoogconjunctuur volledig te benutten. Wel weerklinkt de vraag naar tools en ondersteuning om nieuwe werkprocessen te organiseren op de eigen werkvloer, vanuit de eigen noden.

Het volledige artikel kan u hier lezen.