Als eerste kaart FeBIO het competentie denken aan dat heerst bij de evaluatie van de inschakelingsprogramma’s. Ondernemingen worden aangemoedigd om formele opleidingen aan te bieden, liefst met een validering van competenties en gericht op competenties die matchen met de selectiecriteria die werkgevers opgeven voor een bepaalde functie. Deze focus op matching van competenties legt de verantwoordelijkheid bij de doelgroepwerknemers in plaats van werkgevers aan te moedigen om flexibel te zijn bij aanwerven en meer in te zetten op bijscholing en ontwikkeling van hun werknemers. Daarnaast staat een rigide competentiedenken een innovatieve arbeidsorganisatie die zich focust rond de noden van de doelgroepwerknemer in de weg, aldus FeBIO.

Al reeds voor de coronacrisis is er een toenemende digitalisering bij de diensten voor arbeidsbemiddeling en hierbij ontstaan ook nieuwe uitdagingen. Dit heeft in een aantal gevallen als gevolg dat de documenten vaak laattijdig werkgevers bereiken, resulterend in een verlate inschakeling en een verhoogde administratieve last. Daarnaast wordt er meer en meer gevraagd doelgroepwerknemers de nodige digitale vaardigheden aan te leren. Dergelijke investeringen vragen echter meer middelen. Het blijft ook noodzakelijk dat arbeidsbemiddelingsdiensten voor de meest kwetsbare werkzoekenden bereikbaar blijven.

Tenslotte vraagt FeBIO dat men de maatschappelijke meerwaarde van de economische activiteit niet uit het oog verliest door met een te rigide bril naar de verwerving van competenties en inschakeling te kijken. Er moet ook oog zijn voor creatief ondernemerschap en een te strak arbeidsplan kan hiervoor nefast zijn.

Met deze aandachtspunten in het vizier, roept FeBIO op tot evaluatie en bijsturing van de mandaataanvraagprocedure om zo uiteindelijk te komen tot een evenwichtige en duurzame vorm van jobcreatie.

De volledige reflectie leest u hier.