De pandemie heeft ervoor gezorgd dat jongeren tussen 18 en 29 jaar oud uit de wereldwijde beroepsbevolking werden geduwd: 1 op 6 jongeren moest namelijk sinds het begin van de crisis stoppen met werken. Jongere werknemers (vergeleken met werknemers van 30-34 jaar oud), alsook werknemers in de administratieve ondersteuning, de dienstensector en de verkoopsector, ambachten en aanverwante beroepen hadden een grotere kans om te moeten stoppen met werken. Jongeren (18-29 jaar) die voor het begin van de pandemie werkten, rapporteerden een gemiddelde vermindering van 23 procent wat betreft werkuren en een inkomensvermindering van 42 procent. Jonge mensen in lage-inkomenslanden ervaarden vaker een arbeidstijdverkorting met als resultaat een inkrimping van het inkomen en zelfinschatting van de productiviteit. Terwijl jonge mannen hier het meest mee te maken hebben (grotendeels te verklaren door de verschillen in bezetting tussen jonge vrouwen en mannen), rapporteerden jonge vrouwen vaker een verminderde productiviteit. 

Wat betreft de impact op opleiding bij jongeren, heeft dit onderzoek diepe digitale kloven blootgesteld. Vooral voor jongeren in lagere inkomenslanden: zij rapporteerden een veel beperktere toegang tot videocolleges en online testen dan degenen die in hoge-inkomenslanden woonden. Meer dan 70 procent van de jongeren die ten tijde van de enquête studeerden of studie en werk combineerden, werd negatief beïnvloed door de sluiting van scholen, universiteiten en opleidingscentra. Bijna 1 op de 6 jongeren zag zijn onderwijs en opleiding tot stilstand komen, zonder dat er sinds het begin van de pandemie cursussen, onderwijs of tests werden georganiseerd. De helft van de jongeren (51 procent) dacht dat hun studie vertraging zou oplopen, terwijl 9 procent dacht dat ze misschien zouden falen; een beoordeling die vaker wordt gemaakt door jongeren die het middelbaar onderwijs hebben afgemaakt.

Het volledig onderzoek leest u hier.