Die Brusselaars zijn zo het slachtoffer van een verschil in interpretatie. Vlaanderen beschouwt sinds 2016 de premie als materie behorende tot het beleidsdomein werk en dus als een gewestelijke premie. Alleen wie in het Vlaamse gewest woont, heeft er recht op. De Franstaligen beschouwen een premie voor een arbeidshandicap als bijstand aan personen en dus als gemeenschapsmaterie. Franstalige Brusselaars hebben bijgevolg wel recht op zo’n premie (via de dienst Personne handicapée autonomie recherchée – Phare). Nederlandstalige Brusselaars vallen hier dus tussen twee stoelen en kunnen op geen van beide premies nog beroep doen. De beslissing werd genomen in 2016, maar de maatregel ging pas in werking bij de start van dit jaar.

Brussels parlementslid Hannelore Goeman (sp.a) kaartte de problematiek aan in de commissie economische zaken en stelde vast dat er geen enkel overleg is geweest tussen de verschillende overheden. Minister van Werk Didier Gosuin (DéFI) weigerde echter om hierop in te gaan: hij is immers niet bevoegd voor de Vlaamse premie. Mevrouw Goeman reageerde teleurgesteld en riep op om een overleg tussen de verschillende overheden te organiseren om deze kwetsbare Brusselaars uit de nood te helpen. Ze stelde voor om vanuit het Brussels gewest een doelgroepvermindering in te voeren voor mensen met een arbeidshandicap en aan de Vlaamse regering en de Franse gemeenschap te vragen om financieel bij te dragen. Door de weigerachtige houding van minister Gosuin kondigde Goeman aan een collega te vragen de problematiek op Vlaams niveau aan te klagen. Intussen werd al een vraag ingediend door Joris Poschet (CD&V) bij Vlaams minister van Werk Philippe Muyters (N-VA) en Vlaams minister van Brussel Sven Gatz (Open Vld). Wordt vervolgd.

De uitwisseling tussen mevrouw Goeman en minister Gosuin in de commissie vindt u hier terug (blz. 10-13).

Een pakkende getuigenis vindt u terug in Bruzz.